De Hoofdfilm van juni was The Wisdom of Trauma. Het thema van deze film is dat mensen kunnen leren van hun trauma’s. Door hun trauma te doorwerken kunnen ze worden wie ze eigenlijk zijn. De hoofdpersoon hield mensen een spiegel voor. Zo was er een vrouw die getraumatiseerd was door haar ouders, die zeiden dat ze monsterlijk was. Dr Gabor Mate, de hoofdpersoon in deze film, zei tegen haar dat ze groen haar had. Daar moest ze om lachen. Vervolgens vroeg hij wat ze zou zeggen als hij haar monster zou noemen. Een moment van inzicht.
Interessant is dat hij meent dat verslaafden allemaal een traumatische achtergrond hebben in hun jeugd. Dus we moeten met verslaafden niet omgaan alsof zij schuldig zijn, maar met compassie en verbinding. Ook een interessant inzicht is dat trauma van generatie op generatie wordt doorgegeven. Dat was ook voor mij persoonlijk een eyeopener. Ik kon mijn vader pas definitief vergeven toen ik van mijn zus leerde dat ook hij een traumatische jeugd heeft gehad.
Minpuntje aan de film was dat gesuggereerd werd dat trauma kan helen door inzicht in je beweegredenen alleen.
Anne Marsman pleitte in het nagesprek ervoor dat de gangbare behandeling van trauma in de reguliere GGZ, met name EMDR en korte behandeltrajecten niet voldoen. Het werkt bij mensen die een duidelijk omschreven trauma hebben, maar niet bij mensen die in een lange periode getraumatiseerd zijn geraakt.
Een enkeling was zo geroerd dat hij meerder keren in tranen uitbarstte. Ook andere mensen herkende zich vaak in de documentaire.
Jeroen Verkroost
