Twee weken geleden kregen we (de deelnemers aan de New York-reis) een email van Rokus Loopik waarin hij ons vroeg om in een paar regels iets over ons zelf te vertellen. Zijn Amerikaanse netwerk wil graag  weten wie hen komt bezoeken, zodat ze hun programma daarop af kunnen stemmen. Daarnaast zijn – volgens Rokus – Amerikanen sterren in het vertellen van hun eigen Herstelverhaal. Rokus nodigt ons uit om voor, tijdens en na de trip samen met hem aan ons verhaal te werken.

Sommige van de verhalen die we aan Rokus hebben opgestuurd zijn openbaar op deze blog gepubliceerd. Vandaag was er een discussie in de groep: wat laat je wel en niet van jezelf zien op het World Wide Web? Het Australische cliëntengestuurde kenniscentrum Our Consumer Place (OCP) heeft een interessante brochure uitgegeven: Speaking Our Minds: A guide to how we use our stories (pdf). In het boekje komen verschillende contexten aan de orde waarin je je verhaal vertelt: aan jezelf, je hulpverlener, je vrienden/collega’s/family/gemeenschap, de media en … op het Internet.

Een paar punten uit de brochure zet ik hier op een rij, om over na te denken als je je verhaal online publiceert (lees de brochure zelf als je meer informatie wilt):

What’s your intention? Wat en wie wil je bereiken met je verhaal online? Wil je mensen informeren? Waarover? Wil je ‘uit de kast’ komen en daarmee mensen inspireren? Wil je ‘jouw waarheid’, jouw kant van de zaak vertellen? Is het een combinatie van dit alles of heb je een andere reden? Of weet je het niet zo precies en ben je dat nog aan het ontdekken?

Do you want to leave a permanent mark? Uit de OPC brochure: Once something has been shared on the internet, there’s always going to be a trace of it out there, even if you later remove it. This can become an issue for consumers who are ‘out and proud’ for part of their life, but later decide they no longer want this part of their life to be public knowledge. This might range from (often legitimate) fears about discrimination or prejudice, to simply a desire to ‘move on’ to other things.

Not everyone decides to remove all traces of their story, even if they do decide to focus on other things in life. One consumer who has ‘moved on’ to other pursuits reflects on his decision to keep up his blog about his personal experiences of depression:
“I find it a way of fighting the idea that I should feel stigmatised by depression … being public about depression helps me feel that I don’t have anything to hide.” Many of us weigh up the benefits of being ‘out’, which can be personal or altruistic, with the potential for discrimination, misunderstanding and a lack of control over how information may be used.