Dit jaar heeft Perceval al vijf films over verschillende onderwerpen binnen het thema psychische kwetsbaarheid/ psychische variatie mogen laten zien bij LAB111. We begonnen in januari met “Blue Mondays” en lieten daarna “Gioia”, “Toon W. is hersteld”, “The Wisdom of Trauma” en “S10: Storm om mij heen” zien. We hebben gemerkt dat de nagesprekken die we na iedere film organiseerden heel waardevol waren en willen dit graag blijven doen, dus na deze eerste serie Hoofdfilms gaan we nu verder met de volgende vijf!
Dit keer zal de voorstelling niet bij LAB111 zijn, maar bij Filmhuis Cavia in de Van Hallstraat 52-I, 1051 HH Amsterdam. Op woensdag 30 november trappen we af met de eerste in de serie en dat is…
… The Player van John Appel! Niet alleen is hij de regisseur van deze documentaire, hij is ook ervaringsdeskundige, want de film gaat over zijn vader. Die was een fervent speler op de paardenrennen, wat leidde tot een op zijn minst onrustig leven voor de familie. De filmmaker mengt een zeer persoonlijke zoektocht – met als uitgangspunt een brief die zijn vader kort voor zijn dood aan de toen studerende John schreef – naar de oorzaak van zijn vaders destructieve goklust met de verhalen van een aantal mannen, alter ego’s van zijn vader, die niet kunnen leven zonder te spelen en te gokken. In voice-over vertelt Appel, begeleid door familiefoto’s en-filmpjes, karakteriserende anekdotes over zijn vader die licht werpen op de acties die tot zijn ondergang leidden. Ondertussen maken we bij de paardenrennen kennis met de extreem opgewekte bookmaker Harry. Een andere Harry is een compulsieve leugenaar en gokverslaafde, die al voor de zoveelste keer in de gevangenis zit wegens herhaaldelijke oplichting en zelfs daar het bedriegen niet kan laten. Ook wordt er een pokerspeler gevolgd die dagelijks de treurige gang vanuit zijn sobere hotelkamer naar het casino maakt. Met dit psychologische portret van zijn vader maakt Appel duidelijk wat gokkers beweegt en waarom ze hun verslaving zo moeilijk tot een halt kunnen roepen.
John Appel zal aanwezig zijn voor de Q&A en het nagesprek na de film. De andere deelnemers aan het panel worden later bekend gemaakt.
Maandag 10 oktober, bij de Vrijwilligersacademie Amsterdam, ontving Stichting Perceval Lisa Archibald co-director en trainer van Intentional Peer Support. Zij was te gast om een drie uur lange workshop te geven aan deelnemers van een verscheidenheid van organisaties. Met zijn allen ging men onderzoeken wat de rol van Intentional Peer Support in Amsterdam en Nederland zou kunnen zijn.
De workshop werd aangevat door Lisa Archibald om in vogelvlucht de essentie van IPS te vatten. Hoe is het ontstaan en wat is de essentie van deze, in Nederland nog, onderbelichte methode omtrent peer-support.
Het kader/uitgangspunten van de training zijn:
Everyone will take risks as part of learning
Iedereen neemt risico’s om ervan te leren
We do not treat anyone as fragile
We beschouwen geen enkel persoon als fragiel
There are no right or wrong things to say
Er zijn geen goede of foute opmerkingen
Self-awareness is valued more than ‘gettin it’
Zelfbewustzijn wordt belangrijker gevonden dan ‘het begrijpen’
IPS is not anti- not pro-psychiatry; we are interested in thinking about psychiatry as one perspective
IPS is niet anti of pro-psychiatrie; we zien het belang om te denken over psychiatrie als één perspectief.
Er werd uitvoerig gesproken over aandacht blijven geven aan de geschiedenis van ‘onze’ beweging. Vooral de vraag waar we van herstellen. Is dat een ziekte, stoornis of kwetsbaarheid of toch eerder onderdrukking, discriminatie, armoede en trauma. Speelt de dialoog aangaan, zoals bij IPS, een rol in het verminderen of tegengaan van het ontstaan van nieuwe psychiatrische patiënten.
De workshop zelf werd verzorgt door de eerder genoemde co-director van IPS International, Lisa Archibald. Dit deed zij samen met onze eigen mede oprichter Floris Broekhuizen en tevens Cassandra Barkman, die beide in opleiding zijn tot trainer IPS.
De workshop was een introductie in de methode. IPS is een methode die ervaringsdeskundigheid ziet als een perspectief waar vanuit een proces van experimenteren en co-creatie kan ontstaan. Het gaat bij IPS dan niet om het ontwikkelen van een effectievere geestelijke gezondheidszorg, maar het creëren van een dialoog waar sociale rechtvaardigheid het belangrijkste element vormt. Er werd benadrukt dat IPS één van velen perspectieven vormt, één die onze inzichten, gesprekken en relaties tot en met elkaar bevraagd.
De tijd maakte dat er weinig tijd was om diep in de wereld van IPS te duiken. Doel was om kennis te nemen van de idee achter IPS en mensen uit te nodigen om meer erover te leren in de toekomst. Daarvoor werd er ook met elkaar gekeken naar de huidige stand van zaken met betrekking tot ervaringsdeskundigheid in Nederland.
De aantrekkingskracht van IPS is de gelijkwaardigheid tussen gesprekspartner. Het gaat om gezamenlijke grond vinden. Vragen als ‘Hoe willen we met elkaar zijn?’ en ‘Hoe kunnen we in solidariteit leren en samenwerken?’ worden gesteld. Niemand is ‘het probleem’, niet alles hoeft gerepareerd of opgelost te worden. Ongemak hoort bij het leven en tot zekere hoogte zul je het moeten verdragen. Deze bewustwording helpt bij persoonlijke groei en ontwikkeling.
Over sociale rechtvaardigheid gesproken, het valt Lisa Archibald op dat bij peer-support groepen vooral veel mensen uit de LHBT+ gemeenschap, vrouwen en gekleurde mensen langskomen. Hierdoor beseft zij zich dat het niet alleen over individuele ervaringen gaat, maar dat er een systematisch probleem is en dat dit maatschappij-breed bevraagd dient te worden.
(foto-descriptie) Lisa Archibald, co-director en trainer IPS, wijst glimlachend naar de poster van de IPS workshop op de blauwe deur van de diaconie waar de IPS workshop gehouden werd. Lisa heeft een vlinder getatoeëerd op haar rechterpols, net onder haar hand waarmee ze de poster aanwijst.
Nanette Waterhout die o.a. aanwezig was prees het samen delen, de her en erkenning en het ervaren om vanuit daar verder te ontwikkelen. Ze voelde zich bijzonder rijk en verbonden en ging vol energie naar huis.
(foto descriptie) Nanette Waterhout met een blauwe hemd aan, luistert aandachtig naar Floris Broekhuizen die schuinlinks van haar zit in een kring. De foto is rechts achter van Nanette genomen Floris draagt een zwart shirt en heeft zijn armen over elkaar. Voor Floris staat een half opgegeten appel en een glas water.
Ingrid de Koster vond naast de introductie zelf, het ook interessant dat de discussie ging over hoe maatschappelijke veranderingen door kunnen vloeien in de GGZ. Zij zag veel overeenkomsten met Peer-Counselen en WRAP. Alhoewel de eerste minder je wereldbeeld bevraagd en de tweede vooral op het individu zelf gericht is volgens Ingrid.
IPS gaat dus vooral over dialoog, wat ook de kern van de herstelgroep is, maar IPS lijkt ook je eigen rol in de gemeenschap/samenleving te willen onderbouwen. Dit in tegenstelling tot het meer op jezelf gericht zijn bij de herstelgroep.
IPS is in de ogen van Ingrid een sociale beweging die gericht is op een verandering van perspectief op geestesziekten. Ongemakkelijke emoties toelaten zorgt voor waardevolle en leerzame momenten. Je niet laten leven. Zij qoute daarom U.K. Le Guin: “All of us need to learn how to invent our lives, make them up, imagine them. If we don’t, our lives get made up for us.” Wederkerigheid en het uitwisselen en bevragen van perspectieven daar gaat het om. Niet het willen helpen of geholpen worden.
In het kort gaat IPS over een reis. Eerst kom je aan in het systeem, vanuit daar vertrek je als een patiënt en al snel kom je bij een diagnose aan. Je eigen rol komt niet langs. Na juist dat ongemak en het nemen van risico’s helpen je groeien.
Drie principes zijn leidend; van elkaar helpen naar leren van elkaar, van individu naar relaties, van angst voor naar hoop en mogelijkheden. Vier opgaven helpen daarbij; connectie vinden, wereldvisie bevragen, gezamenlijkheid zoeken, voorwaarts blijven bewegen.
Stichting Perceval gaat zich inzetten de vertaalslag te maken van dit unieke gedachtengoed en deze visie verder te verspreiden onder ervaringsdeskundigen en in de gemeenschap. (wordt vervolgd…)
