Simone Weil

De wederkerigheid in onze dagelijkse communicatie bestaat uit het voeren van een dialoog.

Je wil dat de ander begrijpt wat je bedoelt, je mening deelt, onthoudt wat je vertelt en omgekeerd wil je de ander laten weten dat je hem of haar begrijpt, dezelfde of een andere mening hebt en dat je onthouden hebt wat deze heeft verteld.

Hierdoor is je aandacht verdeeld tussen wat je van de ander wilt wat je de ander duidelijk wilt maken welke ervaring je in het verleden hebt gehad wat je zo dadelijk wilt vertellen etc.

De wederkerigheid in peer counselen bestaat uit gelijke aandacht.

De medewerker geeft je deze aandacht vrij;

Je hoeft geen oordeel te hebben

je hoeft geen advies te geven

je hoeft niet terug te koppelen op een later tijdstip

je hoeft niet te onthouden wat de werker verteld of doet.

Dit geeft je alle ruimte om alleen aandacht te geven en wat de ander vertelt mag je daarna volledig loslaten.

Als werker heb je hierdoor ook alle vrijheid want;

Je hoeft niet te worden begrepen

je hoeft niet aardig te worden gevonden

je hoeft de ander niet te vermaken

je hoeft niet bang te zijn voor het oordeel van de medewerker.

Dit geeft je alle ruimte om eerlijk te zijn en te onderzoeken wat je wilt onderzoeken.

Wat voel ik nu echt

wat houdt me op dit moment nu echt bezig

waar heb ik nu werkelijk behoefte aan

wat kan/wil/ga ik hier mee doen of niet doen.

Ik ervaar beide rollen als een soort yoga voor mijn brein. Als medewerker hoef ik de last van de werker niet te dragen. Alleen mijn aandacht is voldoende en als werker is die aandacht heel fijn en geeft me een veilige ruimte om eerlijk naar mijzelf toe te zijn.

Ingrid de Koster